மானசீகமாய் அவளை

அடங்காத காதல் தொடங்கியது...

மௌனம் மனசுக்குள் முடங்கியது.

இது வரை போட்ட ஆட்டமெல்லாம்...

அரை நொடியில்,,,

அடையாளமே இல்லாமல் அடங்கியது.

மனசென்னும் கிடங்கு...

மானசீகமாய் அவளை ஏற்றுக் கொண்டது.

இது தான் முதல் முறை...

மௌனம் எனும் விலாசத்தில்,,,-நான்

தொலைந்து போனது.

காதல் என்பது கடவுளின் பரிமாணம்...

கண்டதும் அவளை கண்டுக்கொண்டேன் நானும்.

காதலே எனது நா சபிக்கும் நாமம்...

எல்லாவற்றிற்கும் அவளே காரணம்.